لیزر فیشر مزمن

لیزر فیشر مزمن, یکی از روشهای درمان شقاق یا فیشر است. این بیماری نسبت به جراحی باز و سنتی مزیت های زیادی را برای بیماران به همراه دارد.

فیشر به دو دسته کلی حاد و مزمن تقسیم بندی می شوند که اگر هر کدام از آن ها به مرحله پیشرفت برسند, درمان جدی تری را برای مداوای آن باید انجام دهید.

لیزر فیشر مزمن

در این مقاله قصد داریم تا در رابطه با لیزر فیشر مزمن و همچنین روش های درمان فیشر بیشتر صحبت کنیم, پس تا پایان آن با ما همراه باشید.

لیزر برای درمان فیشر

لیزر درمانی جزء مدرن‌ترین تکنیک ها برای درمان فیشر و همچنین جایگزین مناسبی برای روش‌ های دیگر می باشد.

در روش لیزر از داروهای بیهوشی استفاده نمی شود.

مزیت های لیزر فیشر مزمن

• اولین مزیتی که برای این روش درمانی می توان نام برد, کاهش عارضه بی اختیاری در دفع گاز معده و مدفوع می باشد.
• زخم حاصل از این نوع جراحی به سرعت بهبود پیدا خواهد کرد.
• انتقال عفونت های خطرناکی مانند هپاتیت و ایدز که در عمل باز و سنتی محتمل است در جراحی با لیزر وجود ندارد.
• با استفاده از این روش جراحی, احتیاجی به پانسمان های طولانی و بزرگ نبوده و با مقداری باند می توان محل عمل بیمار را پوشش داد.
• کاهش قابل توجه میزان خونریزی و کنترل عروق خونی از دیگر ویژگی های لیزر فیشر مزمن می باشد.
• در عمل شقاق توسط لیزر به علت عمیق نبودن زخم حاصل از جراحی, آسیبی به بافت های اطراف مقعد وارد نخواهد شد.
• درمان شقاق بدین روش منجر به صرفه جویی در زمان و هزینه بیمار خواهد شد
• لیزر این ویژگی را دارد که نیازی به بستری شدن در بیمارستان نبوده و بیمار در 30 دقیقه بعد از عمل ترخیص خواهد شد.
• مهمترین ویژگی لیزر فیشر مزمن, مشکل ساز نبودن روند درمان برای بیمار بوده که در عمل های باز و سنتی این ویژگی وجود ندارد.
• جهت درمان شقاق مقعدی از لیزر کم توان و پر توان استفاده می شود که کاربرد هرکدام از آن ها می تواند عکس العمل متفاوتی را برای هریک از بیماران داشته باشد.
• علاوه بر این لیزر کم توان در بهبود درد و خونریزی موثر بوده و نیازی به بیهوشی کامل فرد مبتلا نخواهد بود.
• در این روش از درمان, احتمال بازگشت مجدد و عودد دوباره بیماری وجود ندارد.
• عدم نیاز استفاده از داروهای بیهوشی, از دیگر مزایای قابل توجه این روش درمانی است که باعث بروز عوارض در آینده نخواهد شد.

فیشر یا شقاق مقعدی چیست؟

به ترک خوردگی و زخم شدن لبه داخلی مقعد, بیماری شقاق یا فیشر گویند که به صورت یک شکاف بیضی شکل در نواحی خارجی رکتوم نمایان می شود.

به طور معمول شقاق به صورت یک خط طولی در ناحیه تحتانی کانال رکتوم بوده و به علت اینکه این نواحی دارای گیرنده های حسی زیادی می باشد, یک وضعیت فوق العاده دردناک را برای بیمار به وجود می آورد.

روش های درمان بیماری شقاق مقعدی کدامند؟

شقاق یکی از بیماری های مقعدی است که بسته به نوع آن می توان با انواع روش های مختلف مداوا کرد.

البته باید در نظر داشت که هر کدام از این راه حل ها تاثیر متفاوتی را در روند درمان خواهند داشت.

در ادامه با دو مورد دیگر از روشهای درمان فیشر آشنا خواهید شد:

درمان خانگی شقاق

به طور معمول درمان‌ های خانگی بیشتر جنبه‌ی حمایتی و مراقبتی داشته و به طور قطعی نمی توانند این عارضه را درمان کنند. البته استفاده از روش های خانگی در مراحل اولیه می تواند تا حدودی از حاد شدن عارضه جلوگیری کرده و یا از التهاب و درد آن بکاهد. رعایت موارد زیر می تواند تاثیر زیادی در بهبودی فیشر داشته باشد که عبارتند از:

• مصرف مایعات و آب کافی در طول روز
• پرهیز از نشستن های طولانی مدت در دستشویی برای اجابت مزاج
• از نگه داشتن مدفوع و یا به تاخیر انداختن آن پرهیز کنید; چرا که موجب افزایش فشار به ناحیه رکتوم شده و زمینه بروز التهاب های پوستی در نواحی مقعد را به وجود می آورد.
• استفاده از حمام سیتز(نشستن در وان آب ولرم), احساس درد و تورم را در فرد بیمار کاهش می دهد
• انجام تحرکات و فعالیت های بدنی
• با آرامش غذا را خوردن را رعایت کنید
• شستشو و تمییز نگه داشتن مقعد بعد از هر بار اجابت مزاج
• عدم تماس مواد معطر  و شوینده های شیمیایی به مقعد مانند صابون
• مصرف غذاهای پرفیبر, سبزیجات, میوه جات و… می تواند از بروز یبوست جلوگیری کند
• استفاده از وازلین برای افرادی که دچار تنگی مقعد هستند, مناسب بوده و باعث تسهیل در خروج مدفوع می شود.
• استعمال ژل آلوئه ورا, روغن های نارگیل و زیتون می تواند از التهاب بیماری کاسته و ناحیه آسیب دیده را بهبود بخشد.

درمان دارویی شقاق

علاوه بر رعایت موارد بالا که به آن اشاره کردیم; استفاده از درمان های دارویی نیز می تواند تا حدودی باعث کاهش فشار در داخل مقعد شود.
اغلب داروهایی که برای درمان موقت شقاق مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از:

• پماد زینک اکسید یا وازلین
• داروهایی که نقش بی حسی موضعی را دارند مانند استامینوفن
• کرم موضعی لیدوکائین هیدروکلراید که برای کاهش درد و التهاب موثر هستند
• داروی نیفدیپین یا کاردیزم که برای آرام کردن اسفنکترهای مقعدی مورد استفاده قرار می گیرد
• استفاده از پماد نیتوگلیسرینی یا رکتیو
• استفاده از داروهای ملین که به صورت شربت, قرص, شربت مورد استفاده قرار می گیرد.
• نرم کننده های مدفوع مانند پسیلیوم و سلولز